Oud-collega Roald en ondergetekende vastgezet bij US Custom

Het was een lange dag. Ik ben op weg naar Chicago om de ASTD-conferentie bij te wonen. Vanochtend om 6.00 uur vanuit Slochteren naar Centraal Station Groningen gebracht door Judith en de kinderen. De kids in de pyama met croches aan. Zonder vertraging naar Schiphol. Ook daar blijkt geen sprake van as-wolken uit Ijsland. Gelukkig maar. De heenreis verloopt voorspoedig. Op de luchthaven kom ik oud-collega Roald Pool van Vergouwen Overduin tegen. Hij gaat samen met Boudewijn Overduin een presentatie verzorgen op ASTD op zondag. Ik ben benieuwd.

Ze zitten in hetzelfde vliegtuig. Naast mij een Griekse wijnboer die de familie van zijn vrouw gaat bezoeken in Chicago. Hij is vasthoudend in contact zoeken met mij. En er valt niet veel te ontsnappen in een economy class vliegtuigstoeltje. Jee, wat is dat krap. Op zich wel gezellig wat aanspraak als je alleen reist, maar het Engels van deze vriendelijke man is zo abominabel dat ik er na een uur luisteren danig vermoeid ben. Alleen maar met ja en nee antwoorden en zelf nauwelijks vragen stellen blijkt niet afdoende. Gelukkig biedt de laptop en een nieuwe koptelefoon uitkomst.

Aangekomen in Chicago een nieuwe verrassing voor mij. Mijn paspoort loopt nog tot 13 juni 2010. Volgens mij is een paspoort dan gewoon nog geldig. US Custom denk daar anders over. Het paspoort moet tot 90 dagen na aankomst geldig zijn. Ik wordt apart gezet in een speciale wachtruimte met andere ‘probleemgevallen’. Onder wie ook Roald Pool. Ze hadden nog wat vragen voor hem. Toch spannend als je niet weet welke dat zijn..... Hij zou nog boetes voor snelheidsovertredingen open kunnen hebben staan van het vorige bezoek. Maar zeker i hij daar niet van. Eerst ben ik aan de beurt. Ik krijg een reprimande, maar mag de States in omdat ik binnen een week weer vertrek. Roald mag snel daarna ook vertrekken. Hij neemt het zekere van het onzekere en vraagt niet door waarom hij in eerste instantie moest blijven. “Better safe than sorry”. Je wilt Custom natuurlijk ook niet op ideeën brengen. We roken nog een fijne sigaar en genieten van het feit dat we aan de andere kant van de wereld zijn. Boudewijn en Roald vertrekken met de taxi naar Down Town Chicago.

Aangezien ik toch in een ander hotel verblijf besluit ik de trein te nemen. Je voelt de stad dan meer. En ik heb geen haast. Het is werkelijk prachtig weer. Licht bewolkt en een zonnetje. Wel een stevige wind. Ze noemen het ook niet voor niks de Windy City. Het is nog wel een tripje, maar South Loop is werkelijk een prachtig hotel. Een lange dag, maar ik ben er!