De verassende waarheid over wat ons motiveert

Vandaag de eerste general session. De inleiding ging over de invloed van Social media op de business resultaten van ondernemingen. De boodschap: investeer nu in social media, anders mis je de boot.

De presentatie van Daniël Pink had wel mijn interesse. Via Twitter zag ik veel positieve berichten over hem. Het thema is: hoe raken mensen binnen organisaties gemotiveerd? Met een aantal voorbeelden van experimenten maakt Daniel duidelijk dat bonussen niet aanzetten tot een hogere motivatie. Echter moeten mensen ook niet onderbetaald worden, want dat de-motiveert. Dit kennen we natuurlijk van Frederick Herzberg, the two-factor theory. Dus: 'the money issues must be off the table'.

Daarna noemt hij drie effectieve motivatoren:
1. Anatomy
2. Mastery
3. Purpose

Daniël licht toe:
1. Anatomy. Management van controle en beheersing is niet effectief. Mensen raken meer gemotiveerd als ze zelfbeschikking hebben over: time, task, technique and team. Hij introduceert de 20% regel. Daarbij bepalen mensen zelf hoe ze 20% van hun tijd en taak inrichten. Aan het einde van de week geven ze een presentatie aan collega's over hoe ze het hebben aangepakt en welke resultaten dit heeft opgeleverd. In het callcenter van schoenenmerk Zappos werkte dit volgens Pink erg goed.
2. Mastery. Eén van de belangrijkste factoren waardoor we gemotiveerd raken is als we progressie zien in ons werk. Als we zien dat we vooruit komen in het behalen van onze doelen, raken gemotiveerd. Dit leidt er weer toe dat we nog beter ons best doen en dit leidt er weer toe dat we gemotiveerder raken. Het is een positieve cirkel. Daarbij is intervisie met collega's effectiever dan één keer per jaar een beoordelings-functioneringsgesprek. Daniël geeft het voorbeeld van Serena Williams. Zou zij zo succesvol zijn in tennis als ze 1 X per jaar feedback op haar performance krijgt? Ik beschouw dit als een retorische vraag.
3. Purpose. Wat is de zin van datgene wat ik doe? Naarmate dat we die als hoger beoordelen, is de motivatie en inzet ook hoger. Hier wordt Daniël wat filosofisch. Hij schets het verhaal van een dame uit het Amerikaanse Congres van de jaren 60 vorige eeuw die president Kennedy vroeg: 'What's your sentence?' Zij vond dat Kennedy zich op te veel issues stortte. Je moet een verhaal hebben. Focussen. Wat blijft over als jij er niet meer bent? Mooie vraag, die we onszelf kunnen stellen. Ik denk dan aan Stephen R. Covey: Begin met het einde voor ogen. Denk na over waar je heen wilt met je leven. Ontwikkel een helder beeld van je bestemming.

Net als bij Herzberg is dit verhaal ook bekend. De manier waarop het wordt gebracht door Daniël Pink is uitstekend. Boeiend, inspirerend, passievol en met humor. Het boek: ' DRIVE, The surprising thruth about what motivates us', heb ik aangeschaft. Prima lezing, maar niets nieuws onder de zon.