Verkopen zonder opdringerig te zijn

Voor een vervolgopdracht bij een bank in Zevenaar verblijf ik in het Gelderse Braamt. Het hotel waar ik verblijf spreekt me aan. De training die ik gisteravond verzorgde is om 21.30 uur afgelopen. Ik kom aan bij het hotel. Het is een sfeervol, gezellig hotelletje dat karakter combineert met comfort. De eigenaresse opent de deur voor mij: "dan hoeft u niet helemaal om te lopen. Zal ik uw tas naar boven dragen?" Ze is prettig en klantgericht. We lopen naar boven. Het is al donker buiten. Ze doet het gesloten gordijn even open: "als het morgen licht is, heeft u mooi uitzicht. U kunt de reeën zien lopen".Het spreekt direct tot mijn verbeelding. Het lijkt bijna of het hotel speciaal voor mij is gebouwd. "U kunt nog wat eten als u wilt, na een lange dag werken." Ze begrijpt me en begint direct met verkopen. Ik geef aan dat ik geen trek heb. Eigenlijk heb ik dat wel, maar ik weet dat ik dit soort dagen moet oppassen met de lijn. Ze geeft niet op: misschien nog een lekker glaasje wijn?' Misschien straks, zeg ik. In een bepaalde context zou dit drammerig kunnen zijn. Hier is het dat niet, omdat ze het 'in contact' met mij doet. De latente behoefte is gewekt. Even later kom ik toch beneden om een glaasje te halen. Ze vraagt hoe laat ik wil ontbijten. "Wilt u een bescheiden ontbijt of een uitgebreid ontbijt met lekkere gebakken spek, zodat u er weer hele dag tegen kan?" Ze verkoopt enthousiast de meerwaarde. De nacht verloopt prima. Het is een rustig hotel. In de ochtend zit ik aan mijn gebakken ei en kijk naar buiten over de landerijen. De eigenaresse rijdt voorbij op haar paard. Ze zwaait enthousiast. Ik besef dat verkopen helemaal niet opdringerig is, als het met passie voor de klant gebeurt.
Ik bestel nog een espresso.